Κεφάλαιο 1.8

Η Ντεμπόρα καθόταν στον καναπέ του σπιτιού της και έβλεπε τηλεόραση φανερά εκνευρισμένη. Είχαν περάσει ήδη 24 ώρες από την διορία που είχε δώσει στον Πίτερ μα οι εφημερίδες δεν έλεγαν να σωπάσουν να λένε για εκείνη. Αντιθέτως, όσο περνούσαν οι ώρες, μιλούσαν και πιο πολύ. Άλλαζε τα κανάλια συνεχώς, χωρίς όμως να προσέχει τι παίζουν. Όταν από την άλλη μιλούσαν για εκείνη, έβριζε μόνη της. Η συγκάτοικος της Ντεμπόρα, η Άλισον, πήγε και κάθισε δίπλα της.
-Ξεκόλλα λίγο επιτέλους! Κάποια στιγμή θα σταματήσουν!
-Ρε συ, δεν μπορώ ούτε να πάω για δουλειά!
-Μα τι θέλει από σένα επιτέλους αυτός ο τύπος;
-Έλα ντε… απάντησε η Ντεμπόρα και ξανακόλλησε τα μάτια της στην τηλεόραση. Η Άλισον πήρε ένα μαξιλαράκι του καναπέ και της το πέταξε στο κεφάλι παιχνιδιάρικα.
-Ξέρω πως θα σου φτιάξω το κέφι. Γνώρισα έναν τύπο χθες, και μου ζήτησε ραντεβού. Θα έρθει σε λίγο από εδώ και του είπα να φέρει κάποιον φίλο του.
-Πάλι ανακατεύεσαι; Σου έχω πει δεν θέλω κανέναν. Άσε μας κουκλίτσα μου με τα γκομενικά!
-Άντε πήγαινε να ετοιμαστείς, όπου να’ ναι φτάνουν. Η Άλισον πήρε μια σκεφτική έκφραση και συνέχισε: Φαντάζεσαι να φέρει τον τύπο που σε ψάχνει;
Η Ντεμπόρα πέταξε στην Άλισον το μαξιλαράκι πίσω, με δύναμη αυτή την φορά.
-Αν έρθει αυτός ο Πίτερ εδώ, σε έχω σκίσει!
Η Άλισον γέλασε σατανικά. Θα ήταν διαβολική σύμπτωση. Αλλά αυτά συμβαίνουν μόνο σε ταινίες και σε κάτι δευτεροκλασάτα αποτυχημένα μυθιστορήματα. Το κουδούνι χτύπησε και πήγε να ανοίξει την πόρτα.

-Δες ποιος είναι πρώτα! Της φώναξε η Ντεμπόρα.
-Λες να είναι παπαράτσι; Απάντησε η Άλισον και κοίταξε από το ματάκι της πόρτας. Και έπειτα ανοίγει την πόρτα.
-Μπιλ! Καλώς ήρθες! Περάστε μέσα!
Ο Μπιλ μπαίνει μέσα και από πίσω ακολουθεί ο φίλος του. Γυρίζει το κεφάλι της η Ντεμπόρα, βλέπει τον Πίτερ και τα χάνει. Γυρνάει προς την  Άλισον.
-Ε είσαι πολύ ηλίθια!
Η Άλισον παγώνει καθώς καταλαβαίνει τι έχει συμβεί. Ένιωσε τα πόδια της να τρέμουν σαν να βρίσκεται όντως σε αποτυχημένο δευτεροκλασάτο μυθιστόρημα. Έσκυψε στο αυτί του Μπιλ και ψιθύρισε:
-Τουλάχιστον εσύ είσαι όντως ο Μπιλ; Εκείνος γέλασε.
-Ναι, πάμε εμείς μέσα να κάνουμε τα δικά μας. Είπε, την πήρε από το χέρι και πήγαν στο δίπλα δωμάτιο. Η Ντεμπόρα είχε μείνει ακίνητη και ο Πίτερ την κοιτούσε και χαμογελούσε.
-Μπορώ να κάτσω και εγώ; Είπε ο Πίτερ διστακτικά και πήγε να κάτσει στον καναπέ.
-Βλέπω δεν φοβήθηκες από χθες. Θα μου πεις επιτέλους τι θέλεις από μένα;
Ο Πίτερ έπιασε ένα ποτήρι από το τραπεζάκι δίπλα στον καναπέ, και το γέμισε με ουίσκι από το μπουκάλι που βρισκόταν δίπλα.
-Θέλω να σου δώσω μια ευκαιρία να κάνεις αυτό που ήθελες. Απάντησε πίνοντας μια γουλιά από το ποτό του.
-Κάνω ήδη αυτό που θέλω.
-Είσαι πολύ μικρή ακόμα για να με ξεγελάσεις. Μπορείς να ξεγελάς τον εαυτό σου όσο θέλεις αλλά όχι εμένα.
-Μα γιατί επιμένεις τόσο για κάτι που δεν θέλω;
-Γιατί… Ο Πίτερ κόλλησε. Πλησίασε με το σώμα του λίγο πιο κοντά. Γιατί….
Ξαφνικά ακούστηκαν από το δίπλα δωμάτιο κάποιοι σεξουαλικοί ήχοι. Η Ντεμπόρα κούνησε το κεφάλι της και στριφογύρισε τα μάτια της. Σηκώθηκε από τον καναπέ απότομα.
-Πάμε να φύγουμε από εδώ. Κέρδισες. Ήρθε η ώρα για εξηγήσεις.