Κεφάλαιο 1.6

Με την Ελέν να έχει φύγει, είχε φύγει και ένα βάρος στον Πίτερ. Ένιωθε ξανά ελεύθερος να ζήσει, πως το Boxhall ήταν μια άλλη πόλη γεμάτη προκλήσεις, εμπειρίες, και διψούσε να την κατακτήσει. Είχε πάρα πολλά χρόνια να ζήσει αυτό το συναίσθημα. Και το πρώτο πράγμα που ήθελε να κάνει ήταν να ξαναβρεί εκείνη την κοπέλα. Πήρε την εκτυπωμένη φωτογραφία της με την Τατιάνα και άρχισε να πηγαίνει στο σημείο που την είχε συναντήσει με την δικαιολογία να της την δώσει. Άδικα όμως έψαχνε. Όσες βραδιές και να είχε πάει, ποτέ δεν μπόρεσε να την βρει. Άρχισε να ρωτάει άλλες κοπέλες μήπως ξέρουν κάτι γι’ αυτήν αλλά καμία δεν την ήξερε. Έτσι τουλάχιστον έλεγαν, ο Πίτερ ήταν σίγουρος πως θα τον περνούσαν για μπάτσο και δεν του έλεγαν την αλήθεια. Αποφάσισε λοιπόν να βάλει άλλα μέσα για να βρει αυτό που θέλει. Ήδη την επόμενημέρα όλες οι εφημερίδες είχαν την φωτογραφία της στα εξώφυλλα. Αφού δεν μπορούσε ο ίδιος να την βρει, τότε ας την βρει η διασημότητα. Ένα τσούρμο δημοσιογράφοι που ξαφνικά ενδιαφέρονται να μάθουν για εκείνη τα πάντα. Το μόνο που είχε να κάνει είναι να περιμένει, και ο πρώτος που θα είχε πληροφορίες για εκείνη θα τον έπαιρνε τηλέφωνο. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να περιμένει. Και όντως δεν πέρασε πολύ ώρα και χτύπησε το τηλέφωνο. Κοίταξε την αναγνώριση. Η Τατιάνα Μος. Όχι ρε γαμώτο σκέφτηκε.

-Παρακαλώ; Είπε τάχα αδιάφορα ο Πίτερ.

-Τι είναι αυτές οι μαλακίες πάλι; Ακούστηκε εξοργισμένη η Τατιάνα από την άλλη άκρη.

-Για την φωτογραφία λες;

-Φυσικά και λέω για την φωτογραφία με το πουτανάκι σου. Άκου να σου πω, δεν θα παίξεις μαζί μου για να κάνεις εκείνη διάσημη το κατάλαβες; Μπορώ να σε καταστρέψω!

-Ηρέμησε Τατιάνα, ηρέμησε. Την φωτογραφία όντως εγώ την έστειλα. Αλλά την έδωσα επειδή μου ζήτησαν φωτογραφία από εκείνη την βραδιά. Δεν ήξερα πως θα γράψουν τελικά για εκείνη. Ξέρεις τους δημοσιογράφους….

Η Τατιάνα έμεινε για λίγο σιωπηλή. Ήξερε πολύ καλά πως οι δημοσιογράφοι διαστρεβλώνουν τα πράγματα και πως πάνε να βγάλουν είδηση από το πουθενά. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το αντιμετώπιζε.

-Ελπίζω να μην λες ψέματα γιατί θα σε καταστρέψω! Είπε η Τατιάνα πάλι εξοργισμένη και έκλεισε το τηλέφωνο. Ο Πίτερ όντως της έλεγε ψέματα. Αλλά άξιζε το ρίσκο.

Χιλιόμετρα πιο βόρεια, στο Plain Fields, η Ντεμπόρα μπήκε στο σπίτι αφού βράδιασε έξω. Είχε πάει στο πατρικό της σπίτι για τις γιορτές, να βοηθήσει και τον πατέρα της στην φάρμα. Μια φάρμα που, μετά την εξαφάνιση της μητέρας της, ο πατέρας είχε σχεδόν εγκαταλείψει. Κάθισε κουρασμένη σε μια καρέκλα αφού όλη μέρα φρόντιζε τα ζώα και το χωράφι και κοίταξε το ρολόι της. Μα που είναι ο πατέρας της; Είχε φύγει από το πρωί χωρίς να της πει που πάει και από τότε ούτε το κινητό του δεν σηκώνει. Άρχισε να χτυπάει νευρικά τα δάχτυλα της στο τραπέζι. Η πόρτα ξαφνικά ανοίγει και εκείνη σηκώνεται πάνω σαν ελατήριο.

-Που ήσουν όλη μέρα; Ρώτησε η Ντεμπόρα τον πατέρα της. Εκείνος δεν απάντησε, άρχισε να βγάζει το σκουφάκι του, το κασκόλ του, και το σακάκι του.

-Που ήσουν ξαναλέω; Επανέλαβε εκείνη. Αυτή την φορά πήρε απάντηση όμως.

-Είχα πάει στην περιοχή Χ. Όμως ακόμα την έχει αποκλεισμένη ο στρατός. Δεν έχεις ακούσει τι γίνεται;

-Από τότε που εξαφανίστηκε η μαμά, η φάρμα έχει ριμάξει. Πρέπει να σταματήσεις να κάνεις ότι έκανε και εκείνη και να κοιτάξεις την φάρμα σου. Αν συνεχίσεις έτσι, θα σταματήσω να σου στέλνω χρήματα.

-Κάνε ότι θέλεις… είπε ο πατέρας της αδιάφορα και άρχισε να αδειάζει το σακίδιο που είχε μαζί του. Η Ντεμπόρα πήγε κοντά του, τον άρπαξε και άρχισε να τον ταρακουνά:

-Η Μαμά χάθηκε, πάρε το απόφαση. Κοίτα να συνεχίσεις την ζωή σου και σταμάτα να τα κυνηγάς αυτά. Δεν θέλω να σε χάσω όπως εκείνη. Σταμάτα να κυνηγάς φαντάσματα.

Ο πατέρας της την κοίταξε γλυκά και αφού της χαμογέλασε της χάιδεψε απαλά το πρόσωπο της.

-Κοριτσάκι μου, η μητέρα σου δεν ήταν τρελή. Κάτι συμβαίνει. Είμαι σίγουρος ότι κάτι συμβαίνει και θα το ανακαλύψω. Δεν ήταν όμως τρελή.

-Και όμως τώρα δεν είναι κοντά μας. Ακόμα και να συμβαίνει κάτι, είναι πολύ επικίνδυνο. Σταμάτα επιτέλους.

Την συζήτηση τους την διέκοψε το κινητό της Ντεμπόρα που άρχισε να χτυπάει. Το σήκωσε.

-Τι; Έρχομαι αμέσως! Απάντησε και έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο. Πρέπει να φύγω, κάτι προέκυψε. Θα τελειώσουμε άλλη φορά αυτή την συζήτηση… είπε στον πατέρα της και έφυγε βιαστικά κλείνοντας την πόρτα πίσω της με δύναμη.