Κεφάλαιο 1.7

Ο Πίτερ περίμενε ανυπόμονος για νέα καθισμένος στον υπολογιστή. Το τηλέφωνο δεν είχε χτυπήσει καθόλου. Μα πως γίνεται να εξαφανίστηκε εντελώς από την πόλη; Έκλεισε τις ειδήσεις και άνοιξε να διαβάσει το Ποντικοδρόμιο και έπειτα το «Σιγά τ’αυγά» ,δυο  blog που παρακολουθεί πάντοτε πιστά. Κουνούσε το πόδι του νευρικά. Συνήθως οι δημοσιογράφοι βρίσκουν πάντα αυτό που θέλουν. Λες να εγκατέλειψε την πόλη; Οι σκέψεις του διακόπηκαν από το κουδούνι της πόρτας. Κατευθύνθηκε προς τα εκεί και κοίταξε από το ματάκι. Μια ξανθιά άγνωστη γυναίκα περίμενε απ’ έξω εκνευρισμένα. Άνοιξε την πόρτα.
-Μάλλον λάθος κάνετε, ποιον ζητάτε; Είπε ο Πίτερ αλλά πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του η άγνωστη ξανθιά του ρίχνει ένα δυνατό χαστούκι.
-Καλά, είσαι πολύ μεγάλος μαλάκας! Φώναξε εκείνη και μπήκε με τσαμπουκά στο σπίτι. Ο Πίτερ έμεινε άναυδος να κρατάει το μάγουλο του.
-Γνωριζόμαστε; Κατάφερε να ψελλίσει. Εκείνη τον τράβηξε μέσα στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα. Με μια κίνηση έβγαλε την ξανθιά περούκα της μένοντας με το πολύ κοντό μαύρο μαλλί της. Ο Πίτερ την κοίταξε καλύτερα.
-Ντεμπόρα;;;; Μα… πως….
-Τι σκατά θες από μένα; Τι θέλει η φωτογραφία μου σε όλα τα εξώφυλλα εφημερίδων;
-Ήθελα να σε ξαναδώ. Μα πως με βρήκες; Είπε ο Πίτερ κρατώντας ακόμα το μάγουλο του. Προφανώς ήταν τόσο δυνατό χαστούκι που είχαν αποτυπωθεί τα δάχτυλα της επάνω.
-Έχω και εγώ τα δικά μου μέσα. Άλλωστε μπορώ να μεταμορφώνομαι σε όποια θέλω. Λοιπόν, πάρε τα σκυλιά σου και πες τους να σταματήσουν να με ψάχνουν. Πες τους να τελειώνουν την ιστορία εδώ.
-Αλλιώς… τι; Ρώτησε ο Πίτερ και την πλησίασε περίεργος να δει τι θα ακούσει. Η Ντεμπόρα τον πλησίασε ακόμα περισσότερο, και έβαλε τα χείλια της μερικά χιλιοστά μακριά από τα δικά του. Ο Πίτερ ένιωσε μια απίστευτη ένταση και μια έλξη σαν την μύγα σε υπεριώδεις λυχνίες.
-Παίζεις με την φωτιά μικρή… είπε και έκανε την κίνηση να ακουμπήσει τα χείλια της όταν ένιωσε μια παγωμένη λεπίδα στο λαιμό του και σταμάτησε.
-Μην ανησυχείς, είμαι καλή στους εμπρησμούς. Δεν με γνωρίζεις καθόλου.
-Αυτό μπορεί να λυθεί πολύ εύκολα… ο Πίτερ με μια απότομη κίνηση την αφοπλίζει πετώντας το στιλέτο στο πάτωμα.
-Δεν νομίζω. Είπε ξανά και του έβαλε ένα όπλο στον κρόταφο με το άλλο χέρι. Το όπλισε και ο Πίτερ αυτή την φορά πάγωσε. Η Ντεμπόρα χαμογέλασε, κατέβασε το όπλο και έπιασε το στιλέτο από το πάτωμα.
-Έχεις 48 ώρες για να σωπάσουν όλες οι εφημερίδες να μιλάνε για μένα… Είπε βγαίνοντας από την πόρτα και βάζοντας πάλι την ξανθιά περούκα της.
-Είσαι άγρια και μ’ αρέσεις… μονολόγησε ο Πίτερ καθώς την έβλεπε να εξαφανίζεται στον διάδρομο.